✍️مریم چراغیان _ پایگاه خبری ایلامیان
طبق اخبار واصله، روزانه ۲۰ تن زباله زائران در مرز و شهر مهران تولید می شود.
بیایید فکر کنیم مهران شهری است در ژاپن و تصور کنیم با این حجم از زباله در ژاپن چه کارهایی می شود انجام داد؟
بسیاری از کشورها با حجم زباله‌های بزرگ مواجه هستند و راهکارهای مختلفی برای مدیریت این زباله‌ها پیدا کرده‌اند.
شهرداری های ژاپن با توجه به حجم زباله‌ای که روزانه در ایام اربعین در دپو می‌ریزد، از این زباله‌ها برای تولید انرژی استفاده خواهند کرد و یکی از راهکارهای آنها برای این منظور، تبدیل زباله به سوخت خواهد بود.
در کشورهای پیشرفته مانند ژاپن، سیستم‌های پیشرفته جمع‌آوری و دفع زباله وجود دارد. در ژاپن، از طریق جمع‌آوری جداگانه زباله‌های قابل بازیافت و زباله‌های آلی، مواد بازیافتی جداگانه جمع‌آوری می‌شوند و سپس زباله‌های غیرقابل بازیافت به صورت حرارتی سوخته می‌شوند تا انرژی تولید شود.
ژاپنی ها اگر در ایران بودند برای مدیریت حجم بزرگ زباله در ایام اربعین، راهکارهای مشابهی را در نظر می گرفتند.
آنها در اولین قدم، جمع‌آوری جداگانه زباله‌های قابل بازیافت و زباله‌های آلی را انجام می دادند.
سپس از فناوری‌های تبدیل زباله به سوخت استفاده می کردند تا انرژی تولید شود که آنها با این راهکارها می‌توانند در کاهش اثرات منفی زباله‌ها بر محیط زیست و همچنین بهره‌وری انرژی به کشور خود کمک کنند.
علاوه بر این، ژاپنی ها با آموزش و ترویج فرهنگ جداسازی زباله‌ها و کاهش تولید زباله به مدیریت بهتر این حجم بزرگ زباله کمک می کردند.
ژاپنی ها اعتقاد دارند افزایش آگاهی عمومی در مورد اهمیت بازیافت و استفاده بهینه از منابع، می‌تواند به کاهش تولید زباله‌ها و بهبود فرآیند مدیریت آنها منجر شود.
بنابراین، برای مدیریت حجم بزرگ زباله در ایام اربعین، راهکارهایی مانند جمع‌آوری جداگانه زباله‌ها، تبدیل زباله به سوخت و ترویج فرهنگ جداسازی و کاهش تولید زباله را مورد استفاده قرار می دادند.
البته در ژاپن ، پیاده‌سازی این راهکارها نیاز به بررسی های فنی، اقتصادی و اجتماعی دارد تا به نتایج مطلوب برسد.
آنها با این حجم از زباله روزانه اقدامات مختلفی را انجام خواهند داد که چند راهکار آنها را مورد بررسی قرار می دهیم:
۱٫ بازیافت و جداسازی: آنها زباله ها را با توجه به نوع و خاصیتشان جدا کرده و در صورت امکان، مواد بازیافتی را در صنعت بازیافت استفاده می کنند که این اقدام موجب کاهش مصرف منابع طبیعی و همچنین کاهش تولید زباله های خطرناک و آلاینده می شود.
۲٫ تصفیه و استخراج انرژی: از روش های مدرن و پیشرفته تصفیه زباله ها استفاده می کردند تا بتوانند از مواد قابل استخراج مانند گاز، بیوگاز و سوخت های جامد بهره بگیرند.
۳٫ کمک به کشاورزی: مواد قابل تجزیه و تحلیل مانند کمپوست را برای استفاده در کشاورزی و باغبانی به کشاورزان عرضه می کردند که این کار غنی سازی خاک و کاهش استفاده از کودهای شیمیایی را نتیجه خواهد داشت.
۴٫ حرکت به سمت صنعت صفر زباله:آنها با اصلاح روال های تولید و مصرف، مقدار زیادی از زباله ها را کاهش داده و به حداقل می رساندند و برای این منظور، از محصولات با بسته بندی قابل تجزیه و تحلیل استفاده کرده و یا به جای استفاده از کیسه های پلاستیکی، از کیسه های بازتاب دار استفاده می کردند.
در ژاپن، معمولاً زباله ها را در دپو ها جمع آوری نمی کنند و به جای آن، سیستمی به نام “سیستم ۵R” را به کار می گیرند که شامل تقلیل (Reduce)، استفاده مجدد (Reuse)، بازیافت (Recycle)، بازآفرینی (Remanufacture) و تصفیه (Recover) است.
که این سیستم باعث کاهش مصرف مواد، افزایش قابلیت استفاده مجدد و بازیافت زباله ها می شود.
بنابراین، اگر مهران در ژاپن بود و با این حجم زیاد از زباله روبه‌رو می شد، مسئولان ژاپنی با احتمال زیاد از سیستم ۵R و نهایت تلاش برای بازیافت مواد و کاهش زباله استفاده می کردند.
اما حیف که مهران در ژاپن نیست و ما هنوز اندر خم یک کوچه مانده ایم…