ویروسِ مسیٔول

✍🏻 ستایش الزهرا ابراهیمی_دانش آموخته ارتباطات

 

خبر اول: «بر اساس تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا محدودیت های کرونایی تا پایان هفته تمدید شد»

خبر دوم: «مشاغل گروه ۱ و ۲ در شهرستان های نارنجی مجاز به فعالیت هستند»

این خبرها درحالی اجرایی

می شود که در آستانه ی اردیبهشت ماه تعداد مبتلایان و فوت شدگان، می توانست کمتر از آمار اعلام شده باشد:

🔺 اگر همین محدودیت ها در تعطیلات نوروز به جد دنبال می شد و عبور و مرور کنترل می شد

🔺اگر تخصیص اعتبار و بخشودگی وام ها برای کسبه و بازاریان اعمال می شد

🔺اگر وعده های جذب و استخدام نیروهای قراردادی کادر درمان عملی می شد

🔺اگر رسانه ی ملی در جریان سازی و

تولید محتوای مبارزه با کرونا موفق تر و کارآمدتر عمل می کرد

🔺 اگر واکسیناسیون زودتر و فراگیرتر آغاز شده بود

🔺اگر…

اما شوربختانه

غبار پیراهن مسافران نوروزی حامل سوغاتی خطرناکی بود که میزبانان را

گرفتار کرد

گروه های مختلف اصناف و مشاغل آزاد در تنگنای معیشت، به فعالیت پرداختند

 کادر درمان خسته و بی انگیزه، به رخوت

رسید

تلویزیون فاقد راهبردی خاص به برنامه های غیرضروری پرداخت

و واکسیناسیون درحالی آغاز شد که مشت نمونه ی خروار آن به نام پاکبانان و به کام مسؤلان شد

همه ی این ها در کنار عدم توجه به تجربه های یکسال گذشته و فرصت سوزی و آزمون خطاهایی مشابه دو خبر یادشده موجب شد که کروناویروس، متعهد و مسؤل، از آب گل آلود این آشفتگی قربانی بگیرد

 و اما…. آمارها و عددها، آدمند!

نگذارید و نگذاریم تعداد و ازدیادشان عادی شود.